Jeżeli ktoś widzi wymyślonego gościa, który karze mu skoczyć z 20 piętra, to jest to dar?

W którym momencie jest taka scena?

Z osobą chorą na schizofrenię, czy matematykiem/informatykiem, który nie potrafi rozmawiać z ludźmi?

Niewielka jest granica między geniuszem, a szaleństwem....

Masz rację:) Dla nich nasz świat jest niezrozumiały, dziwny. I na odwrót. Ale gdyby zagłębić się, chcieć zrozumieć i poznać ich świat okazuje się być ciekawy, prostszy niż nasz, fascynujący:) Wystarczy trwać i nie zrażać się. Wymaga to wielu wyrzeczeń, cierpliwości, wyrozumiałości, na które wielu osób nie stać. Nie neguję ich chęci przeżycia swojego życia w miarę bezproblemowo:) Ale Ci, których los obdarzył obcowanie z ludźmi zaburzonymi, chorymi, doświadczają więcej, ich wrażliwość na ludzi, postrzeganie świata jest wielowymiarowe:):) Pozdrawiam:)

Z pewnej perspektywy racja, ale często ten dar jest zbyt przytłaczający, a co za tym idzie, chiquita gniją. Nie żeby to była obelga, lecz... wyraz współczucia.